Neurologopedia to dziedzina logopedii zajmująca się diagnozowaniem i terapią zaburzeń mowy i komunikacji, które wynikają z uszkodzeń neurologicznych. Specjalista w tej dziedzinie pracuje z osobami, które doświadczyły udarów czy urazów mózgu, z dziećmi z zaburzeniami rozwojowymi czy pacjentami cierpiącymi na choroby neurodegeneracyjne, takie jak choroba Alzheimera czy Parkinsona. Wyjaśniamy, jak zostać neurologopedą i rozpocząć karierę w tej profesji.
Neurologopeda to specjalista, który diagnozuje i prowadzi terapię zaburzeń mowy, komunikacji, głosu, połykania i funkcji pokrewnych, które wynikają z uszkodzeń ośrodkowego lub obwodowego układu nerwowego. Neurologopeda pracuje z pacjentami w różnym wieku – od niemowląt z trudnościami w ssaniu i połykaniu, przez dzieci z opóźnionym rozwojem mowy, po dorosłych pacjentów cierpiących na stwardnienie rozsiane, SLA, stan po udarze mózgu czy choroby neurodegeneracyjne.
Aby rozpocząć drogę do zawodu neurologopedy, należy najpierw ukończyć studia dające kompetencje z zakresu logopedii. Najczęściej wymagane są studia I lub II stopnia z zakresu logopedii, lub też studia podyplomowe. Może wystarczyć także specjalizacja logopedyczna w ramach studiów z filologii polskiej czy pedagogiki specjalnej. Kluczowe jest zdobycie wiedzy z zakresu emisji głosu, anatomii i fizjologii aparatu mowy oraz podstaw neuropsychologii i foniatrii.
W celu uzyskania kompetencji neurologopedy wymagane jest jednak dalsze kształcenie – to właśnie tu pojawia się konieczność ukończenia studiów podyplomowych z neurologopedii. Tego typu studia przygotowują specjalistów do pracy z pacjentami z różnorodnymi problemami neurologicznymi.
W przypadku neurologopedii, studia podyplomowe mogą podjąć osoby z wykształceniem w obszarze logopedii, które chcą zdobyć specjalistyczną wiedzę i praktyczne umiejętności niezbędne do pracy z pacjentami neurologicznymi. Często rozszerzeniem swoich kompetencji interesują się terapeuci czy pedagodzy pracujący z dziećmi.
Przykładowo program studiów z zakresu neurologopedii w Instytucie Rozwoju Edukacji obejmuje m.in. zagadnienia związane z funkcjonowaniem ośrodkowego układu nerwowego, metodami diagnozy neurologopedycznej, terapią afazji, dysartrii, mutyzmu czy opóźnień rozwoju mowy u dzieci. Ważna jest tutaj również wiedza na temat zaburzeń rozwojowych, takich jak spektrum autyzmu, oraz chorób mogących powodować zaburzenia mowy, jak np. mózgowe porażenie dziecięce, zespół Downa, urazy lub udary mózgu, a także choroby neurodegeneracyjne.
Ukończenie studiów podyplomowych z zakresu neurologopedii daje uprawnienia i kompetencje wymagane w pracy jako neurologopeda w różnorodnych placówkach, takich jak szpitale czy poradnie neurologiczne, przedszkola, szkoły specjalne i gabinety terapeutyczne.
Absolwent potrafi samodzielnie przeprowadzać diagnozę neurologopedyczną oraz tworzyć indywidualne plany terapii we współpracy z lekarzami, psychologami i innymi specjalistami. W zależności od miejsca pracy neurologopeda może zdobywać cenne doświadczenie w pracy z osobami w różnym wieku i z różnym poziomem trudności komunikacyjnych.
Zawód neurologopedy to nie tylko sposób na zwiększenie swoich kompetencji, ale przede wszystkim trudna profesja mająca na celu pomoc osobom z poważnymi trudnościami w komunikacji. Droga do tego zawodu wymaga zaangażowania i ciągłego dokształcania się w celu zdobycia niezbędnych kwalifikacji.
Artykuł partnera.